Þá er komin niðurstaða á kosninguna um hver á að verða næsti (og fyrsti) heiðursfélagi VÍN.
1. Jón Þór Brandsson 32% (50 atkv.)
2. Boris Sigtryggsson 31% (49 atkv.)
3. Unni 18% (28 atkv.)
4. Tryggvi Rafnsson 10% (16 atkv.)
Aðrir hlutu færri atkvæði.
Þá er það bara að kjósa í næstu könnun hér til hliðar.
Jæja farinn til Asíu í 3 vikur!

Tja... Berlín Berlín.. svo sem ágætis pleis... já Guthaben/gut abend atvikið er ágætis byrjun... ég var nýkominn út og vantaði frelsi í þýska númerið mitt sem ég hafði fengið lánað. Mér hafð verið sagt að ég ætti bara að biðja um “Guthaben” en það væri einmitt símafrelsi á þýsku. Svo ég rölti í næstu tyrkjabúllu og ákvað að láta reyna á þýskukunnáttuna. “Uhh... Guthaben.....” tyrkjinn var augljóslega einnig nýr í landinu en svaraði “ja.. Gut abend...” ég var snöggur að taka undir... “ja ja Guthaben..” hann “Gut abend...” svona gekk þetta í smástund þar til kærastan kom og útskýrði miskilninginn. Við hlóum báðir að heimsku okkar og tungumálamiskilningi. Í framtíðinni beindi ég samt viðskiptum mínum annað.
Í Berlín gerði ég annars lítið, las nokkrara skólabækur en var annars bara heimavinnandi húsmóðir eða eins og ég endurbætti starfsheitið heimadrekkandi húsmóðir. Nokkrir kaldir rétt eftir hádegi lífga talsvert upp á annars litlausan dag við heimilsistörfin. Og þegar kalt var í veðri mallaði ég mér heitt kókó með skvettu af ódýru Captain Jack rommi. Varð samt að passa upp á að vera búinn að vaska upp eftir mig áður en stelpurnar kæmu heim úr vinnunni. Þegar ég heyrði þær snúa lyklinum í skránni hljóp ég inn í rúm og þóttist vera nývaknaður. Það virkaði venjulega. En svo skrapp ég stundum út í almenningsgarðinn í götunni. Skemmtilegt að sjá hvernig allir gátu unað sáttir við sitt. Leikskóli með smáfólk hlaupandi út um allt, fólk í lautarferð á grasinu, löng röð í ping/pong borðin, rónarnir ælandi í blómabeðin og ekkert vesen. Enginn skipti sér af öðrum, tja nema máski róninn Róland. Hann öskraði og vældi allann daginn, sníkti sígarettur, bjór eða sopa af hverju sem maður var með. Um sextugt, gráhærður með skegg og venjulega með peysu bundna um höfuðið. Tom Waits-viskíröddin hans yfirgnæfði flest annað í götunni. Ágætis granni Roland. Jæja.. nóg í bili.
Snúlli.

Hver verður næsti heiðursfélagi?
Allæsileg þróun hefur verið í könnuninni hér til hliðar. Hinn mæti sjúkraþjálfari, Jón Þór Brands, tók snemma örugga forystu en nú eru menn eins og Boris og Unni farnir að saxa allhressilega á forskotið. Spurning hvort hérinn Jón Þór sé að gefa eftir á síðustu metrunum...
Legg ég til að nú á laugardaginn komi ný könnun og menn sjái þá hver hlýtur heiðursfélagatitilinn að þessu sinni.

Þá er ljóst að Þýskalandspistill Snúlla verður kominn í hús eftir örfáar mínútur en eins og lesendur vita eru Þýskir dagar á pagecannotbefound 13. - 15. maí. Þessa daga má einungis skrifa á þýsku inn á vefinn.

Vegna anna í próflestri virðist ekkert birtast á síðunni nema einhverjar tónlistargetraunir, en maður getur samt ekki skorast undan, þannig að hér kemur getraun vikunnar. Sú síðasta var víst of auðveld þannig að hér kemur ein örlítið snúnari!!

Hvaða lag og með hverjum?

i)
junebug skipping like a stone
with the headlights pointed at the dawn
we were sure we'd never see an end to it all
and i don't even care to shake these zipper blues
and we don't know
just where our bones will rest
to dust i guess
forgotten and absorbed into the earth below

ii)
So, needless to say
I'am odds and ends but I´ll be
stumbling away
Slowly learning that life is O.K.
Say after me
It's no better to be safe than sorry
The things that you say
Is it live or just a play
My worries away
You're all the things I've got to remember
You shying away
I'll be coming for you anyway

iii)
Come on come on I see no changes wake up in the morning and I ask myself
is life worth living should I blast myself?
I'm tired of bein' poor and even worse I'm black
my stomach hurts so I'm lookin' for a purse to snatch
Cops give a damn about a negro pull the trigger kill a nigga he's a hero
Give crack to the kids who the hell cares one less ugly mouth on the welfare
First ship 'em dope & let 'em deal the brothers
give 'em guns step back watch 'em kill each other
It's time to fight back that's what Huey said
2 shots in the dark now Huey's dead
I got love for my brother but we can never go nowhere
unless we share with each other We gotta start makin' changes
learn to see me as a brother instead of 2 distant strangers
and that's how it's supposed to be
How can the Devil take a brother if he's close to me?
I'd love to go back to when we played as kids
but things changed, and that's the way it is

Og svo má ekki gleyma Þorgeiri (gerði það reyndar síðast!)
Hverjir fluttu þetta frábæra 90´s lag og hvað heitir lagið?
(ákvað að birta ekki nafnið á hljómsveitinni eins og Krissi gerði alltaf, finnst það niðurlægjandi gangvart þér!)

iv)
No no,
no no no no
No no no no
No no there´s no Limit

Ef ég skildi Jóa rétt vildi hann fá einhvers konar pagecannotbefoundútgáfu af skrifum Hödda Magg á this.is/fh um knattspyrnuferilinn. Ætla ég því að verða við þeirri bón. Þar sem ég er “Höddi” okkar síðu og óneitanlega knattspyrnugoðsögn, hef ég ákveðið að birta sögu mína í fimm hlutum. E.t.v. eru til þeir apakettir sem halda því fram að Maggi sé líka afreksmaður í fótbolta en ég minni á að ég hef skorað a.m.k. tíu sinnum fleiri mörk en hann fyrir FH og þarf ekki að óttast að sitja á bekknum hjá mínu liði eins og Magnús gerir þessa dagana. Sömu rök gilda ef Toggi er tekinn í myndina. Jæjanú; hér eru fyrstu tveir hlutarnir:

I. hluti: 1983-1988 – Frá litlu að segja

Þarna var ég ekki byrjaður að æfa svo frá litlu er að segja.

II. hluti: 1989-1991 – Boltinn fer að rúlla

Ég fór á mitt fyrsta mót í 7.flokki og var það á Hvaleyrarholtsvelli. Ég man að ég var settur í vörn og var þar allt mótið. Í vítaspyrnukeppni í undanúrslitum fékk ég að taka víti en laust skotið var varið enda boltinn harður.
Í 6. flokki kom í ljós að ég var fædd markamaskína og skoraði ég grimmt. Tók t.d. þátt í Tröllatópasmótinu og brilleraði. Við töpuðum þar reyndar einum leik þegar sigurmark Fylkismanna var skorað er markvörður okkar, Úlfar Linnet, flæktist í netinu og lá kylliflatur og pikkfastur á jörðinni.
Komust seinna í úrslit Íslandsmótsins er ég tryggði b-liði sigur á Fylki í æsilegri viðureign. Úlli Erlings varði þar víti. Komst ekki í úrslitakeppnina vegna Danmerkurferðar og grét því í viku.

Það er leiðinlegt að skrifa um knattspyrnuferil sinn og ég er þreyttur svo ég mun nú nema staðar. Seinna segi ég betur frá 6. flokksárunum sem voru mikill umbrotatími og ljóst að þau djúpu spor sem ég markaði þá verða seint máð.

Var að rekast á eina steiktustu auglýsingu sem ég hef séð.

Allt að gerast á Raufarhöfn - partur 2
Enn birtas fuglaæsifréttir frá Raufarhöfn á mbl.is

Reiður rjúpukarri á Raufarhöfn þoldi ekki spegilmyndina
Ekki var svefnsamt í húsi nokkru á Raufarhöfn í gærmorgun. Íbúi í húsinu segir að „styrjaldarástand“ hafi ríkt heima hjá honum og í næsta nágrenni. Vandræðunum olli rjúpukarri sem var líklega að helga sér hluta af ásnum sem þorpið liggur undir.

„Einkennileg högg fóru að heyrast, sem bergmáluðu um húsið, svo ekki var nokkur leið að halda áfram að dorma sætt og rólega eins og tilheyrir á sunnudagsmorgni. Eftir nokkra rannsókn kom í ljós að við einn kjallaragluggann stóð rjúpukarri sem reigði sig og sperrti og þegar spegilmyndin gerði það líka þá lét hann gogginn vaða í rúðuna. Mér tókst að reka hann frá glugganum með köllum og látum, en eftir smá stund var hann kominn aftur og hélt höggunum áfram,“ segir Jónas Friðrik Guðnason frá samskiptum sínum og karrans á heimasíðu Raufarhafnarhrepps á Netinu.

Þannig hafi áfram gengið, karrinn hafi hörfað ef haft var nógu hátt inni fyrir, en kom aftur eftir skammvinnan flótta og fór að spegla sig í gluggum hússins, bæði á efri og neðri hæð. Alls staðar hafi hann séð fugl til að ráðast á.

„Síðan varð hlé á látunum og ég hélt að þetta væri búið, en þá heyrðust allt í einu högg framan við húsið og þegar að var gáð reyndist karrinn kominn í slag við bílinn minn. Þetta hefst upp úr því að halda bílnum sæmilega hreinum, ef hann hefði verið ögn drullugri þá hefði karrinn ekki getað speglað sig í honum,“ segir Jónas.

Já, það er sko nóg að gera á Raufarhöfn!!