Já. Svona líka. Er ekki frá því að það sé að vaxa skott milli lappanna á mér. Maður hefur lengi haft hortugheitin á lofti og sagst aldrei ætla að skrifa á þessa síðu aftur. Svo er maður kominn aftur í óregluna.

Í gær flutti ég heim eftir dvöl á Holtsgötu 10. Það skiptir kannski ekki öllu máli hver hætti með hverjum og þess vegna þori ég alveg að segja að það hafi verið ég sem dömpaði Danna. Það var ekki honum að kenna heldur mér. Ég bara þoldi ekki mannhundinn. En þar sem maður mætir heim uppgötvast að litla systir er komin í herbergið mitt og herbergið hennar er nú tölvuherbergi. Land hátæknibúnaðarins. Þar bý ég. Maður hafði ekki greiðan aðgang að tölvu á Holtstímanum (eins og hann mun kallast í sjálfsævisögunni) en nú liggur beinast við að vera í tölvunni allan daginn.

Þeir segja að það sé komið nýtt ár. Vil meina að þetta hafi verið fersk áramót. Massapartí og létt en nett gítarstemmning hjá onkel Gulla fram eftir kveldi. Þá rólegt en mjög snjöll stemmning á Holtinu með Togga, Andra og fyrrverandi. Loks skelfilegt teiti á Áttunni þar sem ljósglætan í annars niðamyrkri var meistari Símon Jón. Reyndar ágætt að hitta hitt og þetta pakk þarna. Drógum meira að segja valinkunna einstaklinga heim á Holtið í eftirteiti sem var stutt því stefnan var svo tekin til Davíðs Arnars, vopnaðir bongótrommu og gítar. Tók þar á móti okkur flugfreyja. Var þar sungið. Einhvers staðar týndum við reyndar Andra. Hann hefur kannski verið orðinn smeykur þar sem ég var á tímabili farinn að bera saman höggtilburði mína og Ramsey nokkurs. Verður allavega ekki sagt um okkur að við sláum eins og dúkkulísur. Kannski annan okkar en ekki báða í einu.

Kveð ég að sinni.